Oj długo czekały na ostateczne wykończenie.

Więcej szczegółów TU

Poszukuję testerek/ów tego wzoru :)

Rękawiczki wg. wzoru Marysi Sochy. Bardzo miły "udzierg" - szybki i intuicyjny. Polecam nawet początkującym. Więcej informacji TU.

Włóczka : Opus Polo 50%wełna 50% akryl 200m/100g - zużyłam nieco ponad pół motka (54g)

Druty: 3.75 mm i 4.0 mm

Rozmiar uniwersalny na średniej wielkości damską dłoń (wzór łatwo modyfikować, więc z rozmiarem nie będzie kłopotu).

Jeśli robiłabym rękawice raz jeszcze chyba skróciłabym ściągacz, lub jeszcze lepiej zmniejszyła odległość kciuka od ściągacza - ale ja mam dość małe dłonie.

Kilka bombek - niektórzy mówią, że są za równe, takie "niemieckie" ;)

Misiek tak na dokładkę, jakoś sam się uszył.

Nadeszła jesień a nią nadszedł powrót koralikowych projektów. Mocno dopingowana przez Olę wzięłam się w końcu do pracy. Na początek poszła baza obrączki. Szybka miła robótka, ale... z trzech baz jakie miałam tylko jedna jako tako pasowała do wzoru z koralików TT, pozostałe były minimalnie za wąskie. I tak musiałam uważać, żeby wybierać te najwęższe koralki, żeby cała plecionka ładnie "wpadła" w bazę. Z efektu jestem zadowolona na 4.

Niestety moja radość nie trwała zbyt długo, TT są bardzo kruche i już po pierwszym dniu wykruszył się jeden koralik :(. Pracę szybko dało się poprawić, ale już wiem, ze obrączki nie można używać jako codziennej biżuterii "do latania po mieście", jest krucha i delikatna, ze względu na koraliki typu silver lined nie można jej moczyć itp.

Projekt autorstwa Hanny Maciejewskiej. Doskonały opis, prosty fason i ciekawie zaprojektowany tył to wszystko sprawia, że sweterek od pierwszego kontaktu stał się moim numerem 1.

Włóczka to Nako Estiva - bambus plus bawełna - bardzo miła wręcz milusia. Zużyłam niecałe 4 motki czyli ok. 1600m. Moja wersja Wisteria Lane jest nieco zmodyfikowana - ma węższe ramiona i jest nieco krótsza, to mix rozmiarów L i XL. Zmieniłam też ażurową wstawkę na troszkę mniej koronkową niż w oryginale.

Więcej zdjęć TU.

Testuję dla Hani opis dość ciekawego projektu, jest niby grzeczny i "pod szyję", a jednak ze szczyptą pieprzyku. Wzór jeszcze nie jest dostępny, więc i u mnie jedynie zajawka.

włóczka Nako Estiva bambusowo-bawełniana, druty 2.75 mm.

Sweter jest testową wersją opisu autorstwa Justyny Lorkowskiej - Lete.

Bardzo fajna konstrukcja - łatwa i przyjazna modyfikacjom. Całość robiona od góry, bezszwowo, więc można na bieżąco korygować długość korpusu i rękawów. Mój egzemplarz się nieco rozciągnął po blokowaniu, bo mimo wielu zalet robienia od góry jest jedna wada - robótka staje się ciężka, a ja wtedy zaczynam robić coraz luźniej :(. Zmieniłam też troszkę wzór warkoczowy rezygnując z ażurów, przedłużyłam rękawy.



Akurat na WWKiP ( światowy dzień dziergania w miejscach publicznych).

Warto, nie tylko dla zabawy, ale za całokształt zajrzeć do Wełnianych Myśli i jej nowego sklepiku z wełną.

Grunt to zacząć, pierwsze kilka rzędów jest dość trudnych ze względu na utrzymanie wszystkiego w kupie. Potem, jak się już koraliki ułożą w odpowiedni kształt to szybko leci. Koraliki to TT nebula i silver lined teal, na kropelkę TR 15 nebula.

Okazały kryształ górski leżał i czekał. Początkowo miał być urozmaiceniem filcowych korali, ale jakoś nie dane mu było. Leżał i czekał, nabierał mocy...

Ale nadszedł w końcu dzień, w którym  wygrzebany został z czeluści zapasów i opleciony drobnymi koralikami Toho w kolorach nickel i lustered crystal. Za towarzystwo dostał szklane FP crystal i masywną krawatkę. Szkoda tylko, że nie jest kaboszonem, bo wiercenie widać dość wyraźnie :(.

Całość delikatnie pobłyskuje, ale nie świeci się i nie skrzy, można uznać, że jest na każdą okazję i do pracy i na wyjście i nawet do lnianej spódnicy na piknik. Ta daammmm... oto Kryształowy.

Poszlo dość szybko i choć nie jest idealnie, to  jak się będzie szybko nóżkami przebierało może nikt nie zauważy :).

Duże - 15 cm. W babcinym stylu bo to prezent dla lekko starszej pani. Medalion lakierowany matowo, tulipan na błyszcząco; boki jaja ozdobione krakelurą, dodatki pasmanteryjne i biżuteryjne.

Szalik, który staje się kominem.

200 g YarnArt Merino Tweed - 560 m

druty 4.5 i 5.0 mm

5 guzików

Za to do kompletu z poprzednio pokazanym wisiorem. Wisior czeka jeszcze na małe co-nie-co, ale to nie będzie szybko, no chyba że uda się kupić odpowiedni sznurek.

Tak w dzieciństwie ktoś zwykł o mnie mówić. No to są rogi.... trójkąta. Wzór, z lekką modyfikacją wg. anabel27.com

I kolejna (mam nadzieję, że ostateczna) wersja wisiora (tez troszkę rogata ;)).

Mini torebka filcowana z wełny peruwiańskiej. Jeszcze nie zdecydowałam czy dołożyć jej dreda czy łańcuszek.

Dotarłam do finału.
Miał być wisior, no i jest , ale zanim nabrał ostatecznego kształtu minęło sporo czasu, odbyte zostały dwie wycieczki - do Royal Stone'a i Onyx'u, było dużo szycia, masę prucia, słowa niecenzuralne i ogrom zwątpienia.
Oczywiście jak tylko kupiłam sobie kaboszony do oplecenia to zaraz w Kadoro pojawiły się większe, o wiele bardziej odpowiednie do realizacji projektu... no szkoda. Ponieważ rozetka wyszła nieco mała należało czymś ją powiększyć np. wiszącą kroplą howlitu - konia z rzędem temu kto takową znajdzie w necie czy w realu :(, skoro nie ma odpowiedniej kropli to może coś z masy perłowej - no ale ta opcja wyglądała topornie, rozetka ginęła w całości, no i niestety nie mogłam tego zaakceptować. W końcu zmajstrowałam sobie coś na kształt chwościka i tak już zostanie.

Kolczyki, które wyplotłam na spotkaniu z Weraph tak bardzo mi się spodobały, że zapragnęłam wypleść sobie do nich zawieszkę. Miłość do zawieszek jest dla mnie dość nowym uczuciem, które zawdzięczam Nitce i pięknemu wisiorowi jej autorstwa. Wzięłam więc byka za rogi i wczoraj cały dzień plotłam. Mam już sześć elementów, teraz trzeba je ładnie zszyć i nosić.

Bawiłam się troszkę elementami; poniższe zdjęcie dedykuję Oluszce - niedawno poszukiwała krzyżyka :).

Jak już pokazywałam dostałam od Nitki cudowny komplecik. Z wisiorem niemal się nie rozstaję, kolczyki czekały na większe okazje. Ale jak to w życiu, okazje jakoś nie nadchodziły, a kolczyki chciało się założyć. Dokonałam wiec pewnej modyfikacji i teraz mam nową parę ulubionych kolczyków doskonałych zarówno od święta jak i na co dzień. Nitko wybacz!

Na spotkaniu  z Weraph w Atelier Czerwona powstały takie oto maleństwa. Spotkanie było cudowne, dodało energii do robótek, czego ostatnio troszkę mi brak.

Wymęczone - było wiele wersji, żadna mnie nie zadowalała. Powstały dzięki Oli (dzięki za koraliki) i Weronice (dzięki za schemat).

Niestety z braku odpowiednich nici, trudno było "zaciągnąć" dobrze koraliki. Na szczęście nie widać tego na uszach.